Najlepsi kierowcy F1 wszechczasów

Formuła 1 to nie tylko technologia, prędkość i strategie zespołowe, lecz przede wszystkim ludzie. A wśród nich kierowcy, którzy codziennie przesuwają granice możliwości zarówno maszyn, jak i własnego ciała.

Na przestrzeni dekad świat towarzyszył narodzinom wielu legendarnych zawodników. Sylwetki najwybitniejszych z nich prezentujemy w artykule. Analizujemy osiągnięcia, styl jazdy i dziedzictwo, jakie pozostawili po sobie najlepsi kierowcy F1 wszechczasów.

13. Kimi Räikkönen

Zwycięstwa	21
Tytuły mistrzowskie	1
Pole positions	18

Kimi-Matias Räikkönen znany jest jako „Iceman”. Ze względu na swój stoicki spokój i powściągliwość, jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i utytułowanych kierowców w historii Formuły 1. Urodzony 17 października 1979 roku w Espoo w Finlandii, zadebiutował w F1 w 2001 roku w barwach zespołu Sauber. Miał wtedy na koncie zaledwie 23 wyścigi samochodowe.

Jego talent szybko dostrzegł McLaren, z którym w latach 2003 i 2005 dwukrotnie zdobył tytuł wicemistrza świata. Jednak największy sukces przyszedł w 2007 roku. W swoim pierwszym sezonie w Ferrari sięgnął po mistrzostwo, wyprzedzając o jeden punkt Lewisa Hamiltona i Fernando Alonso.

Był to ostatni tytuł mistrzowski zdobyty przez kierowcę do tej pory.

Po krótkiej przerwie w latach 2010–2011, podczas której startował w Rajdowych Mistrzostwach Świata (WRC), Räikkönen powrócił do królowej motorsportu z zespołem Lotus, odnosząc zwycięstwa i ponownie stając na podium.

W 2014 roku powrócił do Ferrari. Jego ostatnie zwycięstwo miało miejsce w 2018 roku podczas Grand Prix Stanów Zjednoczonych. Uczyniło go to najstarszym zwycięzcą wyścigu F1 od czasów Nigela Mansella w 1994 roku.

Räikkönen zakończył karierę po sezonie 2021, mając na koncie imponującą liczbę startów i osiągnięć.

12. Juan Manuel Fangio

Zwycięstwa	24
Tytuły mistrzowskie	5
Pole positions	29

Juan Manuel Fangio, znany jako „El Maestro” (pol. mistrz), urodził się 24 czerwca 1911 roku w Balcarce w Argentynie. Jest powszechnie uznawany za jednego z najwybitniejszych kierowców w historii Formuły 1. Jego kariera w królowej motorsportu przypadła na lata 1950–1958, okres, w którym ustanowił standardy doskonałości, które przetrwały dekady.

Fangio zdobył pięć tytułów mistrza świata (1951, 1954, 1955, 1956, 1957). Przez 46 lat pozostawało to rekordem, zanim został pobity przez Michaela Schumachera w 2003 roku. Jest też jedynym kierowcą, który zdobył mistrzostwo z czterema różnymi zespołami:

• Alfa Romeo,
• Mercedes-Benz,
• Ferrari,
• Maserati.

Jego ostatni tytuł, zdobyty w wieku 46 lat i 41 dni, czyni go najstarszym mistrzem świata F1 w historii.

Styl jazdy Fangio charakteryzował się precyzją i elegancją. Jego głęboka wiedza mechaniczna pozwalała mu na doskonałe zrozumienie maszyn, którymi się ścigał. W 51 startach w Grand Prix odniósł 24 zwycięstwa. Daje mu to najwyższy w historii F1 współczynnik zwycięstw na wyścig — 47,06%.

Dodatkowo 29 razy startował z pole position i 35 razy stawał na podium.

11. Niki Lauda

Zwycięstwa	25
Tytuły mistrzowskie	3
Pole positions	24

Niki Lauda, urodzony 22 lutego 1949 roku w Wiedniu, był austriackim kierowcą wyścigowym. Trzykrotnie zdobywał tytuł mistrza świata Formuły 1. Jego kariera obejmowała lata 1971–1979 oraz 1982–1985, podczas których reprezentował zespoły takie jak March, BRM, Ferrari, Brabham i McLaren.

Lauda zadebiutował w Formule 1 w 1971 roku z zespołem March. Przełom nastąpił po dołączeniu do Ferrari trzy lata później. W 1975 roku zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata, a w 1977 roku powtórzył ten sukces.

W 1976 roku doznał poważnego wypadku na torze Nürburgring, w wyniku którego odniósł ciężkie obrażenia. Mimo to zaledwie sześć tygodni później powrócił do rywalizacji. Jest to uznawane za jedno z najbardziej heroicznych wydarzeń w historii sportu.

Po krótkiej przerwie od wyścigów Lauda powrócił do F1 w 1982 roku z zespołem McLaren. W 1984 roku zdobył swój trzeci tytuł mistrza świata, pokonując swojego zespołowego kolegę, Alaina Prosta, o zaledwie pół punktu — najmniejszą różnicę w historii mistrzostw.

Po zakończeniu kariery wyścigowej Lauda zaangażował się w przemysł lotniczy, zakładając linie lotnicze Lauda Air, Niki i Laudamotion. Ponadto pełnił funkcje doradcze w zespołach Ferrari i Mercedes, przyczyniając się do ich sukcesów.

10. Jim Clark

Zwycięstwa	25
Tytuły mistrzowskie	2
Pole positions	33

Jim Clark, urodzony 4 marca 1936 roku w Kilmany w Szkocji, był jednym z najwybitniejszych kierowców w historii Formuły 1. Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza świata (1963, 1965). Przez całą swoją karierę pozostał związany z zespołem Lotus, z którym odnosił największe sukcesy.

Clark zadebiutował w Formule 1 w 1960 roku podczas Grand Prix Holandii. Jego styl jazdy charakteryzował się niezwykłą płynnością i precyzją, co szybko przyniosło mu uznanie wśród rywali i kibiców. W sezonie 1963 zdobył swój pierwszy tytuł mistrza, wygrywając siedem z dziesięciu wyścigów. Dwa lata później, w 1965 roku, ponownie sięgnął po mistrzostwo, triumfując w sześciu Grand Prix.

Clark odnosił sukcesy również w innych seriach wyścigowych. W 1965 roku wygrał prestiżowy wyścig Indianapolis 500, stając się pierwszym nieamerykańskim zwycięzcą tej imprezy od 1916 roku. Jego wszechstronność i talent sprawiały, że był groźnym rywalem na każdym torze.

Niestety,7 kwietnia 1968 roku, Jim Clark tragicznie zginął w wypadku podczas wyścigu Formuły 2 na torze Hockenheimring w Niemczech. Był to ogromny cios dla świata motorsportu, ale dziedzictwo Clarka jako jednego z największych kierowców wszech czasów pozostaje niekwestionowane.

9. Jackie Stewart

Zwycięstwa	27
Tytuły mistrzowskie	3
Pole positions	17

Sir Jackie Stewart, urodzony 11 czerwca 1939 roku w Milton w Szkocji, totrzykrotny mistrz świata Formuły 1, który znacząco wpłynął na rozwój i bezpieczeństwo tego sportu. Jego kariera obejmowała lata 1965–1973, podczas których reprezentował zespoły BRM, Matra i Tyrrell. Dorobił się też przydomku “the Flying Scot” (pol. latający szkot).

Stewart zadebiutował w Formule 1 w 1965 roku z zespołem BRM, szybko zdobywając uznanie dzięki swojemu talentowi i determinacji. Swój pierwszy tytuł mistrza świata zdobył w 1969 roku z zespołem Matra, a kolejne dwa w 1971 i 1973 roku z Tyrrellem. W ciągu swojej kariery odniósł 27 zwycięstw w Grand Prix, co było rekordem aż do 1987 roku.

Po tragicznym wypadku w 1966 roku na torze Spa-Francorchamps, Stewart stał się orędownikiem poprawy bezpieczeństwa w wyścigach. Jego działania doprowadziły do wprowadzenia wielu istotnych zmian, takich jak obowiązkowe pasy bezpieczeństwa, kaski pełnotwarzowe oraz lepsze procedury ratunkowe na torach.

Po zakończeniu kariery Stewart zaangażował się w działalność medialną jako komentator oraz założył własny zespół wyścigowy, Stewart Grand Prix, który później przekształcił się w Jaguar Racing, a następnie w Red Bull Racing. W 2001 roku został uhonorowany tytułem szlacheckim za zasługi dla sportu i działalność charytatywną.

8. Nigel Mansell

Zwycięstwa	31
Tytuły mistrzowskie	1
Pole positions	32

Nigel Ernest James Mansell, urodzony 8 sierpnia 1953 roku w Upton-upon-Severn w Anglii, to jeden z najbardziej charyzmatycznych i walecznych kierowców w historii Formuły 1. Jego kariera w królowej motorsportu trwała od 1980 do 1995 roku, a największy sukces osiągnął w 1992 roku, zdobywając tytuł mistrza świata z zespołem Williams.

Mansell zadebiutował w F1 w barwach zespołu Lotus, jednak prawdziwy przełom nastąpił po dołączeniu do Williamsa w 1985 roku. W ciągu swojej kariery reprezentował także Ferrari i McLarena. Słynął z agresywnego stylu jazdy, determinacji oraz widowiskowych manewrów wyprzedzania, co przyniosło mu przydomek „Il Leone” (pol. lew).

W sezonie 1992 Mansell zdominował rywalizację, wygrywając 9 z 16 wyścigów i zdobywając 14 pole positions, co było rekordem w tamtym czasie. Jego sukcesy nie ograniczały się jednak do F1. W 1993 roku triumfował w amerykańskiej serii CART, stając się pierwszym kierowcą, który zdobył tytuły mistrza świata F1 i CART w kolejnych sezonach.

Po zakończeniu kariery wyścigowej Mansell angażował się w różne inicjatywy związane z motorsportem oraz działalność charytatywną. W 2005 roku został wprowadzony do International Motorsports Hall of Fame, a w 2012 roku otrzymał tytuł Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE) za zasługi dla sportu i pracy z młodzieżą.

7. Fernando Alonso

Zwycięstwa	32
Tytuły mistrzowskie	2
Pole positions	22

Fernando Alonso Díaz, urodzony 29 lipca 1981 roku w Oviedo, to jeden z najwybitniejszych i najbardziej doświadczonych kierowców w historii Formuły 1. Jako dwukrotny mistrz świata (2005, 2006) zapisał się w annałach motorsportu nie tylko dzięki swoim osiągnięciom, ale także dzięki niezwykłej długowieczności i wszechstronności.

Alonso rozpoczął karierę w F1 w 2001 roku z zespołem Minardi, a już dwa lata później odniósł pierwsze zwycięstwo w Grand Prix Węgier, stając się wówczas najmłodszym triumfatorem wyścigu F1. W latach 2005–2006, prowadząc dla Renault, zdobył dwa tytuły mistrza świata, przerywając dominację Michaela Schumachera i Ferrari.

Później Alonso reprezentował barwy McLarena, Ferrari oraz Alpine, wielokrotnie walcząc o najwyższe pozycje w klasyfikacji generalnej. Choć nie udało mu się zdobyć kolejnego tytułu, trzykrotnie był wicemistrzem świata (2010, 2012, 2013).

Po krótkiej przerwie od F1, podczas której startował w wyścigach długodystansowych (m.in. zwyciężając dwukrotnie w 24h Le Mans) oraz w Rajdzie Dakar, Alonso powrócił do królowej motorsportu w 2021 roku z zespołem Alpine. Od 2023 roku reprezentuje barwy Aston Martina, z którym kontynuuje rywalizację na najwyższym poziomie.

Na dzień 14 kwietnia 2025 roku Alonso jest rekordzistą pod względem liczby startów w Grand Prix Formuły 1, z imponującym dorobkiem 406 wyścigów.

6. Ayrton Senna

Zwycięstwa	41
Tytuły mistrzowskie	3
Pole positions	65

Ayrton Senna da Silva, urodzony 21 marca 1960 roku w São Paulo, to jeden z najbardziej charyzmatycznych i utalentowanych kierowców w historii Formuły 1. Trzykrotny mistrz świata (1988, 1990, 1991) zbudował swoją legendę nie tylko dzięki osiągnięciom na torze, ale także dzięki niezwykłej pasji i zaangażowaniu.

Senna zadebiutował w Formule 1 w 1984 roku z zespołem Toleman, szybko zwracając na siebie uwagę dzięki wyjątkowym umiejętnościom, szczególnie w trudnych warunkach pogodowych. Jego pierwsze zwycięstwo przyszło w 1985 roku podczas Grand Prix Portugalii, gdzie w deszczowych warunkach zdeklasował rywali.

Największe sukcesy odnosił w barwach McLarena, z którym zdobył wszystkie trzy tytuły mistrza świata. Jego rywalizacja z Alainem Prostem przeszła do historii jako jedna z najbardziej zaciętych w dziejach.

Senna był także rekordzistą pod względem liczby pole positions, zdobywając ich 65 w 161 startach, co świadczy o jego niezwykłej szybkości na pojedynczym okrążeniu.

Niestety, 1 maja 1994 roku, podczas Grand Prix San Marino na torze Imola, Senna zginął w wypadku. Jego śmierć wstrząsnęła światem sportu i doprowadziła do znaczących zmian w zakresie bezpieczeństwa w Formule 1.

5. Alain Prost

Zwycięstwa	51
Tytuły mistrzowskie	4
Pole positions	33

Alain Marie Pascal Prost, urodzony 24 lutego 1955 roku w Lorette we Francji, to jeden z najwybitniejszych kierowców w historii Formuły 1. Czterokrotny mistrz świata (1985, 1986, 1989, 1993), znany był z analitycznego podejścia do wyścigów, co przyniosło mu przydomek „Le Professeur” (pol. profesor).

Prost zadebiutował w Formule 1 w 1980 roku z zespołem McLaren. Swoje pierwsze zwycięstwo odniósł rok później podczas Grand Prix Francji, reprezentując barwy Renault. Po powrocie do McLarena w 1984 roku zdobył dwa kolejne tytuły mistrza świata w latach 1985 i 1986.

W 1989 roku, po zaciętej rywalizacji z Ayrtonem Senną, sięgnął po trzeci tytuł. Po rocznej przerwie, w 1993 roku, dołączył do zespołu Williams, z którym zdobył czwarte mistrzostwo świata, po czym zakończył karierę.

Prost był znany z precyzyjnego stylu jazdy i umiejętności strategicznego myślenia. Zaś jego rywalizacja z Ayrtonem Senną uważana jest za jedną z najbardziej zaciętych w historii F1.

Po zakończeniu kariery zawodniczej Prost zaangażował się w inną działalność, prowadząc własny zespół Prost Grand Prix w latach 1997–2001.

4. Sebastian Vettel

Zwycięstwa	53
Tytuły mistrzowskie	4
Pole positions	57

Sebastian Vettel, urodzony 3 lipca 1987 roku w Heppenheim, to jeden z najbardziej utytułowanych kierowców w historii Formuły 1. Czterokrotny mistrz świata (2010–2013) zasłynął z precyzyjnego stylu jazdy, imponującej szybkości na pojedynczym okrążeniu oraz wyjątkowej zdolności do dominacji w sezonach wyścigowych.

Vettel zadebiutował w F1 w 2007 roku w zespole BMW Sauber, zastępując Roberta Kubicę podczas Grand Prix USA. Następnie przeniósł się do Toro Rosso, gdzie w 2008 roku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Grand Prix Włoch, stając się wówczas najmłodszym zwycięzcą wyścigu F1.

Największe sukcesy osiągnął jednak z zespołem Red Bull Racing, zdobywając cztery tytuły mistrza świata z rzędu w latach 2010–2013. W sezonie 2013 ustanowił rekord dziewięciu kolejnych zwycięstw, który przetrwał przez dekadę. W tym samym roku zdobył również 13 zwycięstw w sezonie, wyrównując rekord Michaela Schumachera z 2004 roku.

Po odejściu z Red Bulla Vettel dołączył do Ferrari, gdzie w latach 2015–2020 czterokrotnie kończył sezon na drugim miejscu w klasyfikacji generalnej. W 2021 roku przeszedł do zespołu Aston Martin, z którym zakończył karierę w Formule 1 po sezonie 2022.

Poza torem Vettel znany jest ze swojego zaangażowania w kwestie społeczne i środowiskowe. Aktywnie wspiera inicjatywy na rzecz ochrony środowiska, równości płci oraz praw społeczności LGBT.

3. Max Verstappen

Zwycięstwa	64
Tytuły mistrzowskie	4
Pole positions	41

Max Verstappen, urodzony 30 września 1997 roku w Hasselt w Belgii, reprezentuje barwy Holandii i jest jednym z najbardziej dominujących kierowców w historii Formuły 1. Jego kariera w królowej motorsportu rozpoczęła się w 2015 roku, kiedy to zadebiutował w wieku zaledwie 17 lat, stając się najmłodszym uczestnikiem Grand Prix w historii.

W 2016 roku, podczas GP Hiszpanii, Verstappen odniósł swoje pierwsze zwycięstwo, stając się najmłodszym triumfatorem wyścigu F1. Od tego momentu jego kariera nabrała tempa. W latach 2021–2024 zdobył mistrzostwo świata cztery razy z rzędu, dołączając do elitarnego grona kierowców z taką liczbą tytułów.

Jego dominacja w sezonie 2023 była szczególnie imponująca — wygrał 19 z 22 wyścigów, ustanawiając rekordy w liczbie zwycięstw, punktów (575) i procentowej skuteczności w sezonie (86,36%).

Na początku sezonu 2025 Verstappen kontynuuje imponującą formę. Wygrał Grand Prix Japonii, co uczyniło go pierwszym kierowcą w historii z czterema zwycięstwami z rzędu na torze Suzuka.

2. Michael Schumacher

Zwycięstwa	91
Tytuły mistrzowskie	7
Pole positions	68

Michael Schumacher, urodzony 3 stycznia 1969 roku w Hürth w Niemczech, to jeden z najbardziej utytułowanych i wpływowych kierowców w historii Formuły 1. Siedmiokrotny mistrz świata (1994, 1995, 2000–2004) przez lata był synonimem doskonałości na torze, a jego rekordy i osiągnięcia wyznaczały nowe standardy w motorsporcie.

Schumacher zadebiutował w F1 w 1991 roku z zespołem Jordan, jednak już w tym samym sezonie przeniósł się do Benettona, gdzie w 1994 i 1995 roku zdobył swoje pierwsze dwa tytuły mistrzowskie. W 1996 roku dołączył do Ferrari, które wówczas przechodziło trudny okres. Dzięki jego zaangażowaniu i determinacji, zespół przekształcił się w dominującą siłę na początku XXI wieku. W latach 2000–2004 Schumacher zdobył pięć kolejnych tytułów mistrza świata, co stanowi rekord w historii F1.

Jego styl jazdy charakteryzował się niesamowitą precyzją, zdolnością do adaptacji oraz wyjątkową umiejętnością pracy z zespołem. Schumacher był również znany z doskonałego przygotowania fizycznego i mentalnego, co pozwalało mu utrzymywać najwyższy poziom przez wiele sezonów.

Mistrz zakończył karierę w 2006 roku, ale powrócił do F1 w 2010 roku z zespołem Mercedes, gdzie ścigał się przez trzy sezony. Choć nie odniósł już zwycięstw, jego doświadczenie i wiedza przyczyniły się do późniejszego sukcesu zespołu w erze hybrydowej.

Niestety, w grudniu 2013 roku Schumacher uległ poważnemu wypadkowi na nartach, doznając ciężkiego urazu mózgu. Od tego czasu jego stan zdrowia pozostaje prywatną sprawą rodziny, a informacje na ten temat są bardzo ograniczone.

1. Lewis Hamilton

Zwycięstwa	105
Tytuły mistrzowskie	7
Pole positions	104

Dyskutując o tym, jacy są najlepsi kierowcy Formuły 1, nie możemy zapomnieć o Lewisie Hamiltonie.

Urodzony 7 stycznia 1985 roku w Stevenage w Wielkiej Brytanii kierowca to jeden z najbardziej utytułowanych i wpływowych zawodników w historii F1. Siedmiokrotny mistrz świata (2008, 2014–2015, 2017–2020) jest współrekordzistą pod względem liczby tytułów, dzieląc to osiągnięcie z Michaelem Schumacherem.

Hamilton jest również rekordzistą w liczbie zwycięstw (105), pole positions (104) oraz miejsc na podium (202).

Karierę w Formule 1 rozpoczął w 2007 roku z zespołem McLaren, z którym już w drugim sezonie zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata. W 2013 roku przeniósł się do Mercedesa, gdzie sięgnął po sześć kolejnych tytułów, dominując w erze hybrydowej F1.

Jego współpraca z Mercedesem zaowocowała 84 zwycięstwami i 78 pole positions, co czyni ją jedną z najbardziej udanych w historii sportu.

W 2025 roku Hamilton dołączył do Ferrari, rozpoczynając nowy rozdział w swojej karierze. Choć początek sezonu był wyzwaniem, po zdobyciu najlepszego dotychczas wyniku (5. miejsca w Grand Prix Bahrajnu) kierowca wyraził optymizm co do dalszego rozwoju i adaptacji do nowego zespołu.

Najlepsi kierowcy F1 wszechczasów: Podsumowanie

Historia Formuły to opowieść o niezwykłych ludziach, których talent, determinacja i pasja na zawsze odmieniły świat motorsportu. Każdy z przedstawionych kierowców zapisał się w dziejach F1 nie tylko dzięki liczbie zwycięstw czy tytułów mistrzowskich, ale także poprzez styl jazdy, nieustępliwość oraz wpływ na rozwój technologii i bezpieczeństwa na torze.

Choć rywalizowali w różnych epokach i warunkach, łączy ich bezkompromisowe dążenie do perfekcji oraz miejsce w panteonie legend Formuły 1.